Wincenty Wierzejewski to jeden z najważniejszych bohaterów powstania wielkopolskiego. Trudno znaleźć kogoś, kto w takim jak on stopniu przyczynił się do zwycięskiego zrywu mieszkańców poznańskiego.
Uczył się w polskim gimnazjum w Krakowie, a jego edukacja narodowa rozpoczęła się w Towarzystwie Samokształceniowym Młodzieży „Iskra”. Okres przymusowej służby wojskowej wykorzystał na poznanie wiedzy wojskowej, która przyda się polskim konspiratorom. Wierzejewski był założycielem wielkopolskiego skautingu, jego pierwszy zastęp – „Poznań” – szybko rozrósł się do drużyny, a potem do hufca „Piast”, którego Wierzejewski był komendantem.
Szansę na wyzwolenie Wielkopolski widział w zbrojnym powstaniu przeciw Niemcom. Nawiązał kontakt z działającym za kordonem Związkiem Walki Czynnej, której twórcami byli Józef Piłsudski i Kazimierz Sosnkowski. Była to pierwsza organizacja paramilitarną prąca do zbrojnego odzyskania niepodległości, podlegały jej oddziały strzeleckie.
Polska Organizacja Wojskowa Zaboru Pruskiego powstała 15 lutego 1918 roku, a jej zadaniem było doprowadzenie do zbrojnego obalenia niemieckiej władzy nad Wielkopolską, Pomorzem, Śląskiem, Warmią i Mazurami. Wierzejewski został jej komendantem; do dziś nie wiadomo, jak była liczna, bo członkowie podzieleni byli na zastępy, które nie wiedziały nawzajem o swoim istnieniu.
Powstanie wybuchło 27 grudnia 1918 roku, a kompania skautów dowodzona przez Wierzejewskiego zanotowała spektakularny sukces zdobywając Bastion III Grolman. Po powstaniu jego kompania stała się zalążkiem 1 pułku Strzelców Wielkopolskich, przekształconego potem w 55. poznański pułk piechoty. Wierzejewski wraz ze swoimi żołnierzami walczył w 1919 roku o Lwów, a później w wojnie polsko-bolszewickiej.
Upamiętniony został w Poznaniu skwerem u zbiegu ulic Grunwaldzkiej i Szylinga, który nosi imię Wincentego i Jana Wierzejewskich. Jego biografię „Wincenty Wierzejewski: działaj, twórz i nie bój się życia”, napisałSzymon Dąbrowski.
