Pochodził z poznańskiej rodziny nauczycielskiej, uczył się w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, jednak nie zdążył zdać matury, bo w 1915 roku zmobilizowany został do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, między innymi pod Verdun i w Lasach Argońskich, a kiedy tylko w Niemczech wybuchła rewolucja, natychmiast opuścił swój oddział i przybył do Poznania.
Od listopada 1918 roku działał w Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, która była głównym ośrodkiem przygotowującym powstanie. W dniu 27 grudnia walczył na ulicach Poznania. Brał udział w zajęciu Urzędu Umundurowania oraz w walkach toczonych przy moście Chwaliszewskim. Po opanowaniu miasta walczył na froncie zachodnim pod Wolsztynem, a od lutego 1919 roku na froncie południowym w rejonie Miejskiej Górki. Jako artylerzysta walczył potem także na froncie litewsko-białoruskim.
Bohaterem powstania wielkopolskiego stał się jednak przede wszystkim dzięki szkicom i rysunkom z nim związanym. Najbardziej znane są jego ilustracje do książki Adama Ulricha „W marszu i bitwie” (Poznań 1938). Ilustrował także tomik poetycki Romana Wilkanowicza „Jak dzieci wypędziły Niemców z Poznania” (Poznań 1924) oraz sławną książkę Józefa Kisielewskiego „Ziemia gromadzi prochy” (Poznań 1939). Rysunki związane z powstaniem wielkopolskim publikował także na łamach wychodzących w Poznaniu czasopism – „Kuriera Poznańskiego”, „Ilustracji Wielkopolskiej” czy jej następczyni - „Ilustracji Polskiej”. Jego najważniejszym dziełem miała być „Teka wojska polskiego” prace, nad którą przerwał wybuch wojny.
Rysunki z czasów powstania wielkopolskiego stały się koronnym dowodem jego antyniemieckiej działalności, podczas sfingowanego procesu, jaki 6 stycznia 1940 roku przeprowadzono w Forcie VII, gdzie go osadzono. Został skazany na śmierć i tego samego dnia rozstrzelany wraz z 18 innymi poznańskimi intelektualistami. W akcie zgonu napisano, że został zastrzelony podczas próby ucieczki.
