Powstanie wielkopolskie udało się dzięki doskonałej organizacji, a mistrzem w tym zakresie był niewątpliwie Julian Lange. W działalność niepodległościową zaangażował się już w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, kiedy to został jednym z przywódców Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, organizując jego oddziały w Wielkopolsce, na Śląsku, Pomorzu, ale także w polskich skupiskach w Nadrenii, Westfalii, Brandenburgii czy Łużycach. W „Sokole” wykorzystywał doświadczenie zdobyte w armii pruskiej, publikując materiały szkoleniowe, pogadanki, a także prowadząc zajęcia wojskowe i ćwiczenia polowe.
Równolegle z działalnością niepodległościową dbał o podnoszenie swoich kwalifikacji zawodowych. W rodzinnym Chełmnie zdobył uprawnienia mistrza ślusarskiego, w Berlinie brał udział w kolejnych kursach, uczył się w szkołach wieczorowych, a równocześnie pracował w zakładach przemysłowych. Jego kompetencje były tak wysokie, że w latach 1908-1910 powierzono mu kierowanie oddziałem mechanicznym berlińskiej fabryki parowozów, a w 1910 roku zaczął kierować fabrykami „H. Cegielski” oraz „Thermoelektromotor” w Poznaniu.
Nowy etap jego aktywności rozpoczął się 17 października 1918 roku, gdy podczas zebrania działaczy polskich, głównie członków „Sokoła”, powołany został na komendanta tymczasowej Komendy Straży Obywatelskiej, która podlegała tajnemu Centralnemu Komitetowi Obywatelskiemu. Gdy 14 listopada 1918 roku CKO ujawnił się i przekształcił w Naczelną Radę Ludową, Straż Obywatelska z komendantem Lange zaczęła pełnić funkcje porządkowe w mieście, wyznaczając do służby wartowniczej 300 ludzi każdego dnia.
Dwa tygodnie później, 27 listopada przemianowano ją w Straż Ludową. Obradujący w Poznaniu od 3 do 5 grudnia Polski Sejm Dzielnicowy podjął uchwałę o tworzeniu Straży Ludowych na terenie całego zaboru pruskiego. Lange miał duży wpływ na podjęte wówczas ustalenia, a już 8 grudnia, po całej Wielkopolsce, Śląsku i Pomorzu rozsyłano „wskazówki dla Straży Ludowych” oraz regulaminy i instrukcje, opracowane przez niego.
Kiedy w dniu 27 grudnia 1918 rokuw Poznaniu wybuchły walki, poznańska Straż Ludowa liczyła około 3000 strażników, była najliczebniejszą polską siłą bojową, a jej członkowie brali udział w zajmowaniu ważnych obiektów w centrum i na przedmieściach. Na początku stycznia 1919 roku Straż Ludowa wraz z oddziałami wojskowymi i żandarmerią weszła w skład wojsk powstańczych, a wkrótce przekształcona została w formacje policyjne.
Generał Dowbor Muśnicki uważał Langego za doskonałego organizatora, który radzi sobie z ludźmi i ma wielki wpływ na szerokie warstwy społeczeństwa, a poza tym jest nadzwyczaj pracowity i systematyczny. W dniu 6 lutego mianował go naczelnym dowódcą Straży Ludowej na terenie całego byłego zaboru pruskiego. Już w marcu Lange zaczął przekształcać ją w Wojska Ochrony Krajowej, do których w ciągu kilku miesięcy zwerbował 136.000 ochotników z terenu Wielkopolski.
Jak wielu powstańców wielkopolskich, zaangażował się także w powstania śląskie, tworzył tam oddziały Wojsk Ochrony Krajowej, brał udział w działaniach plebiscytowych. Gdy walki ustały, powrócił do zarządzania Zakładami Cegielskiego, a potem Poznańską Koleją Elektryczną. Nie zmniejszyło się jego zaangażowanie w sprawy społeczne – działał w „Sokole”, był Komendantem Głównym Związku Powstańców i Związku Wojaków, prezesem Związku Towarzystw Marynarzy RP, wiceprezesem Federacji Związków Obrońców Ojczyzny.
