Plan zdobycia niemieckiej stacji lotniczej na Ławicy opracowany został w tajnym sztabie Mieczysława Palucha, który przygotowywał powstanie i dowodził siłami powstańczymi w pierwszych dniach walk.
W dniu 4 stycznia odwołany został przez polskiego komendanta miasta Maciaszka z funkcji dowódcy Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu, nie wycofał się jednak z realizacji planu zdobycia niemieckiego lotniska, na co uzyskał zgodę majora Taczaka.
W nocy z 5 na 6 stycznia 1919 roku oddziały powstańców otoczyły teren największego niemieckiego lotniska na wschodnich rubieżach. Jako że załoga odmówiła poddania się, rozpoczął się ostrzał, prowadzony był tak skutecznie, że po kilkudziesięciu minutach Niemcy poddali się.
W wyniku akcji zdobyty został jeden z największych polskich łupów wojennych. W ręce powstańców wpadło nie tylko lotnisko z pełnym wyposażeniem, ale także około 200 sprawnych samolotów bojowych (większość znajdowała się w Hali Zepelinnów na Winogradach), które wkrótce walczyły z biało-czerwoną tarczą na skrzydłach.
