Polskie racje na forum międzynarodowym reprezentował Komitet Narodowy Polski w Paryżu, kierowany przez Romana Dmowskiego. Mocarstwa zachodnie uznawały go za polski rząd na emigracji. Poznańską ekspozyturą Komitetu Narodowego Polski był Centralny Komitet Obywatelski, działający niejawnie, przygotowujący się do przejęcia przez Polaków władzy w zaborze pruskim. W dniu 10 listopada 1918 roku CKO zdecydował się ujawnić i podjąć działalność jawną.
Centralny Komitet Obywatelski przemianował się na Naczelną Radę Ludową oraz wyłonił tymczasowy Komisariat, w którym znaleźli się przedstawiciele całego zaboru pruskiego: ks. Stanisław Adamski (Wielkopolska), poseł Wojciech Korfanty (Śląsk) oraz redaktor Adam Poszwiński (Pomorze). Komisariat NRL zaczął kierować sprawami polskimi na terenie całego zaboru pruskiego, nakazał tworzenie terenowych rad ludowych w miejsce dotychczasowych komitetów obywatelskich.
10 listopada komendant twierdzy poznańskiej gen. Hahn zwołał zebranie żołnierzy, na którym została powołana Rada Żołnierska z nim jako przewodniczącym oraz Adamem Piotrowskim i Augustem Twachtmanem jako sekretarzami. Rada Żołnierska delegowała swoich przedstawicieli jako kontrolerów wszelkich władz wojskowych i cywilnych w Poznaniu.
