Już 28 grudnia 1918 roku Wojciech Korfanty spotkał się z przebywającym w Poznaniu na urlopie kapitanem Stanisławem Taczakiem, oficerem sztabowym wojska polskiego w Warszawie, któremu zaproponował stanowisko tymczasowego głównodowodzącego powstania wielkopolskiego. W dniu 2 stycznia 1919 roku Taczak uzyskał zgodę Sztabu Generalnego i komendanta Piłsudskiego oraz awansowany został na majora.
W Hotelu „Royal” zorganizował swój sztab, w którym znaleźli się bliscy współpracownicy Piłsudskiego, jak ppłk. Stachiewicz. W dniu 5 stycznia podporządkowane mu zostały wszystkie oddziały walczące na terenie Wielkopolski. Podzielił region na 9 okręgów wojskowych, utworzył 13 obwodów uzupełniających i przygotował pobór do wojska, tworząc podwaliny regularnej Armii Wielkopolskiej.
Wydał rozkaz opanowania stacji lotniczej na Ławicy, jego sztab przygotował plan zwycięskiej bitwy szubińskiej oraz zakończonej niepowodzeniem akcji pod Zbąszyniem. W dniu 16 stycznia 1919 roku przekazał dowództwo nad liczącymi wówczas 14.000 żołnierzy siłami wielkopolskimi generałowi Józefowi Dowbór Muśnickiemu.
