Stanisław Rybka, znany pod pseudonimem „Myrius”, to jeden z najbarwniejszych bohaterów powstania wielkopolskiego.
Gdyby wiadomości o przebiegu przygotowań i walk powstańczych czerpać z jego licznych publikacji, to można by odnieść wrażenie, że był głównym pomysłodawcą poznańskiej insurekcji, jej inicjatorem, organizatorem oraz głównym dowódcą. W okresie międzywojennym wydał swoje wspomnienia „Zerwane pęta”, był także głównym konsultantem filmu o powstaniu, zachowała się nawet fotografia, na której widać Stanisława Rybkę, który żywo gestykulując przedstawia walki przed Prezydium Policji, którymi miał dowodzić.
Wspomnienia innych uczestników oraz badania historyczne negatywnie zweryfikowały zasługi Myriusa, który brał udział w powstaniu wielkopolskim, ale jego rola nie była tak ważka, jak chciałby ją przedstawiać. Już w okresie międzywojennym na tym tle doszło do jego konfliktu z większością uczestników powstania zrzeszonych w Towarzystwie Powstańców i Wojaków, w którym dokonał rozłamu, tworząc odrębne stowarzyszenie, związane z władzami sanacyjnymi, które zajmowało się gloryfikowaniem jego wątpliwych zasług.
Muthauzenowskie opowieści Stanisława Rybki sprawiły, że jego relacje nie były traktowane zbyt poważnie przez badaczy powstania, którzy woleli nie ryzykować powoływania się na opowieści znanego mitomana i z biegiem lat pamięć o tej niezwykle barwnej postaci uległa zapomnieniu. Warto o nim jednak pamiętać, bo Stanisław Rybka działał faktycznie z wielkim rozmachem, o czym świadczą nie tyle jego eskapady w trakcie powstania i kombatanckie opowieści budowane po jego zakończeniu, ale jego… twórczość literacka. Jest on bowiem autorem kilku pieśni, których same tytuły – „Marsylianka wielkopolska” czy „Hymn polski” – pokazują jego wielkie ambicje.
